John 20

ព្រះយេស៊ូរស់​ឡើង​វិញ​

1នៅ​ព្រលឹម​ស្រាងៗ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ទីមួយ​នៃ​សប្ដាហ៍​នោះ​កាល​ងងឹត​នៅឡើយ​នាង​ម៉ារា​អ្នក​ក្រុង​ម៉ាក់ដាឡា​បាន​ទៅ​ឯ​ផ្នូរ​នាង​ក៏​ឃើញ​ថ្ម​នៅ​មាត់​ផ្នូរ​ត្រូវ​គេ​យកចេញ​ទៅ​ហើយ 2ពេលនោះនាង​ក៏​រត់​ទៅ​ឯ​លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស​និង​សិស្ស​ម្នាក់ទៀត​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូ​ស្រលាញ់​ហើយ​ប្រាប់​ពួកគេ​ថា៖ ​«មាន​គេ​យក​ព្រះអម្ចាស់​ចេញពី​ផ្នូរ​ហើយ​យើង​មិន​ដឹង​ថា​គេ​ដាក់​ព្រះអង្គ​នៅ​កន្លែងណា​ទេ»។ 3ដូច្នេះលោក​ពេត្រុស​និង​សិស្ស​ម្នាក់​នោះ​ក៏​បាន​ចេញ​ទៅ​ឯ​ផ្នូរ 4អ្នកទាំង​ពីរ​ក៏​រត់​ទៅ​ជាមួយគ្នា​ប៉ុន្តែ​សិស្ស​ម្នាក់ទៀត​នោះ​បាន​រត់​លឿនជាង​លោក​ពេត្រុស​ហើយ​បាន​ទៅដល់​ផ្នូរ​មុន។ 5ពេលគាត់​ឱន​ចុះ​នោះ​ក៏​ឃើញ​មានតែ​ក្រណាត់​ទេសឯក​ប៉ុណ្ណោះ​ប៉ុន្តែ​គាត់​មិន​បាន​ចូល​ទៅ​ទេ។ 6បន្ទាប់មកលោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស​ក៏​មក​ដល់​តាម​ក្រោយ​ដែរ​គាត់​ចូល​ទៅក្នុង​ផ្នូរ​ហើយ​ឃើញ​ក្រណាត់​នៅ​ទីនោះ 7រីឯកន្សែង​ដែល​បាន​រុំ​ព្រះ​សិរ​របស់​ព្រះអង្គ​មិន​នៅ​ជាមួយ​ក្រណាត់​ទេសឯក​នោះ​ទេ​គឺ​បាន​ឆ្មូល​ទុក​នៅ​កន្លែង​មួយ​ដោយឡែក។ 8បន្ទាប់មកសិស្ស​ម្នាក់​ដែល​មក​ដល់​ផ្នូរ​មុន​បាន​ចូល​ទៅ​ដែរ​រួច​គាត់​ក៏​ឃើញ​ហើយ​ជឿ 9ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក្តី​ពួកគេ​មិនទាន់​យល់​នៅឡើយ​អំពី​បទគម្ពីរ​ដែល​ចែង​ថា​ព្រះអង្គ​ត្រូវ​រស់​ពី​ការ​សោយ​ទិវង្គត​ឡើងវិញ 10ដូច្នេះសិស្ស​ទាំង​ពីរ​នោះ​ក៏​ទៅ​ផ្ទះ​របស់​ពួកគេ​វិញ។

ម៉ារា​អ្នកក្រុងម៉ាក់​ដាឡា​ជួប​​ព្រះយេស៊ូ

11រីឯ​នាង​ម៉ារា​វិញ​បាន​ឈរ​យំ​ខាងក្រៅ​ផ្នូរ​ពេល​នាង​កំពុង​យំ​នាង​ក៏​ឱន​ទៅក្នុង​ផ្នូរ 12ហើយឃើញ​ទេវតា​ពីរ​នាក់​ស្លៀកពាក់​ស​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​កន្លែង​ដែល​គេ​ផ្ដេក​សព​ព្រះ​យេស៊ូ​គឺ​ម្នាក់​នៅ​ខាង​ក្បាល​និង​ម្នាក់​ទៀត​នៅ​ខាង​ចុង​ជើង។ 13ទេវតាទាំងនោះ​បាន​សួរ​នាង​ថា៖ ​«នាង​អើយ​ហេតុអ្វី​នាង​យំ?» ​នាង​ឆ្លើយ​ប្រាប់​ថា៖ ​«ពួកគេ​បាន​យក​ព្រះអម្ចាស់​របស់​ខ្ញុំ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​ពួកគេ​ដាក់​ព្រះអង្គ​នៅ​កន្លែង​ណា​ទេ!» 14ពេលប្រាប់​អំពី​សេចក្ដីទាំងនេះ​ហើយ​នាង​ក៏​បែរ​ក្រោយ​ហើយ​ឃើញ​ព្រះ​យេស៊ូ​កំពុង​ឈរ​ប៉ុន្តែ​នាង​មិន​ស្គាល់​ថា​នោះ​ជា​ព្រះ​យេស៊ូ​ទេ។ 15ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា៖ ​«នាង​អើយ! ​ហេតុអ្វី​បានជា​អ្នក​យំ? ​តើ​អ្នក​រក​អ្នក​ណា?» ​ដោយ​គិត​ថា​ព្រះអង្គ​ជា​អ្នកថែ​សួន​ទើប​នាង​ទូល​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«ឱ​លោក​អើយ! ​បើ​លោក​បាន​យក​សព​សូម​ប្រាប់​ខ្ញុំ​អំពី​កន្លែង​ដែល​លោក​បាន​ដាក់​សព​ផង​ខ្ញុំ​នឹង​ទទួល​យក​វិញ»។ 16ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា៖ ​«ម៉ារា!» ​នោះ​នាង​ក៏​បែរ​ទៅ​ហើយ​ទូល​ព្រះអង្គ​ជា​ភាសា​ហេព្រើរ​ថា៖ ​«រ៉ាបូនី!» ​(​ដែល​ប្រែ​ថា​លោកគ្រូ​) 17ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា៖ ​«កុំ​ពាល់​ខ្ញុំ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិនទាន់​ឡើង​ទៅ​ឯ​ព្រះ​វរ​បិតា​នៅឡើយ​ប៉ុន្តែ​ចូរ​អ្នក​ទៅ​ឯ​ពួក​បងប្អូន​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ​ប្រាប់​ពួកគេ​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​ឡើង​ទៅ​ឯ​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ​ជា​ព្រះ​វរ​បិតា​របស់​អ្នករាល់គ្នា​គឺ​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នករាល់គ្នា​ដែរ»។ 18ពេលនោះនាង​ម៉ារា​អ្នក​ក្រុង​ម៉ាក់ដាឡា​ក៏​នាំ​ដំណឹង​នេះ​ទៅ​ប្រាប់​ពួក​សិស្ស​ថា៖ ​«ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ព្រះអម្ចាស់» ​ព្រមទាំង​សេចក្ដី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មានបន្ទូល​ប្រាប់​នាង​ផង។

ព្រះយេស៊ូបង្ហាញ​ខ្លួន​ដល់​ពួក​សិស្ស​

19នៅពេល​ល្ងាច​ក្នុង​ថ្ងៃ​ទីមួយ​នៃ​សប្ដាហ៍​នោះ​ពួក​សិស្ស​បាន​នៅ​កន្លែង​មួយ​ដោយ​បាន​បិទ​ទ្វារ​ព្រោះតែ​ខ្លាច​ពួក​ជនជាតិ​យូដា។ ​ពេលនោះ​ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​យាង​មក​ឈរ​នៅ​កណ្ដាល​ពួក​សិស្ស​ហើយ​មានបន្ទូល​ថា៖ ​«សូម​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត!» 20ពេលព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ដូច្នោះ​ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​បង្ហាញ​ព្រះ​ហស្ដ​និង​ចំហៀង​ខ្លួន​របស់​ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ពួកគេ​ឃើញ​ពេលនោះ​ពួក​សិស្ស​ក៏​មាន​ចិត្ដ​ត្រេកអរ​ដោយ​បាន​ឃើញ​ព្រះអម្ចាស់។ 21ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​ពួកគេ​ម្ដងទៀត​ថា៖ ​«សូម​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត! ​ព្រះ​វរ​បិតា​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យមក​ជា​យ៉ាងណា​ខ្ញុំ​ក៏​ចាត់​អ្នករាល់គ្នា​ឲ្យទៅ​ជាយ៉ាងនោះ​ដែរ»។ 22ពេលព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ដូច្នេះ​ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏​ផ្លុំ​លើ​ពួកគេ​ទាំង​មានបន្ទូល​ថា៖ ​«ចូរ​ទទួល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ចុះ! 23បើអ្នករាល់គ្នា​លើកលែង​ទោស​បាប​ឲ្យ​អ្នកណា​នោះ​ពួកគេ​នឹង​ទទួល​បាន​ការ​លើកលែង​ទោស​ប៉ុន្តែ​បើ​អ្នករាល់គ្នា​មិន​លើកលែង​ទោស​បាប​ឲ្យ​ពួកគេ​ទេ​នោះ​ពួកគេ​នឹង​នៅតែ​មាន​បាប»។

ព្រះយេស៊ូបង្ហាញ​ខ្លួន​ដល់​លោកថូម៉ាស​

24លោក​ថូម៉ាស​ជា​ម្នាក់​ក្នុងចំណោម​សាវក​ទាំង​ដប់ពីរ​ហើយ​ជា​ម្នាក់​ដែល​គេ​ហៅ​ថា​ឌីឌីម​គាត់​មិន​បាន​នៅ​ជាមួយ​ពួកគេ​ទេ​នៅពេល​ព្រះ​យេស៊ូ​យាង​មក។ 25ដូច្នេះពួក​សិស្ស​ផ្សេង​ទៀត​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា៖ ​«យើង​បាន​ជួប​ព្រះអម្ចាស់​ហើយ!» ​ប៉ុន្តែ​គាត់​ឆ្លើយ​ទៅ​ពួកគេ​ថា៖ ​«បើ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឃើញ​ស្នាម​ដែកគោល​នៅ​នឹង​ព្រះ​ហស្ដ​របស់​ព្រះអង្គ​ហើយ​មិន​បាន​លូក​ម្រាមដៃ​ខ្ញុំ​ទៅក្នុង​ស្នាម​ដែកគោល​នោះ​និង​ទៅក្នុង​ចំហៀង​ខ្លួន​របស់​ព្រះអង្គ​ទេ​នោះ​ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​ជាដាច់ខាត»។ 26ប្រាំបីថ្ងៃ​ក្រោយ​មក​ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះអង្គ​បាន​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ម្ដងទៀត​ហើយ​លោក​ថូម៉ាស​ក៏​នៅ​ជាមួយ​ពួកគេ​ដែរ​រីឯ​ទ្វារ​បិទ​ជិត​នៅឡើយ​ព្រះ​យេស៊ូ​ក៏​យាង​មក​ឈរ​នៅ​កណ្ដាល​ចំណោម​ពួកគេ​ទាំង​មានបន្ទូល​ថា៖ ​«សូម​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ដ!» 27រួចព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​ទៅ​លោក​ថូម៉ាស​ថា៖ ​«ចូរ​លូក​ម្រាមដៃ​របស់​អ្នក​មក​ទីនេះ​ហើយ​មើល​ដៃ​ខ្ញុំ​ចុះ! ​ចូរ​លូក​ដៃ​របស់​អ្នក​មក​ក្នុង​ចំហៀង​ខ្លួន​របស់​ខ្ញុំ​ចុះ! ​ចូរ​កុំ​ធ្វើជា​អ្នក​គ្មាន​ជំនឿ​ប៉ុន្តែ​ចូរ​ធ្វើជា​អ្នក​មាន​ជំនឿ​វិញ!» 28ពេលនោះលោក​ថូម៉ាស​ទូល​ឆ្លើយ​ទៅ​ព្រះអង្គ​ថា៖ ​«ឱ​ព្រះអម្ចាស់​របស់​ខ្ញុំ​និង​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​អើយ!» 29ព្រះយេស៊ូ​មានបន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖ ​«តើ​អ្នក​ជឿ​ដោយព្រោះ​អ្នក​បាន​ឃើញ​ខ្ញុំ​ឬ? ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ដោយ​មិន​បាន​ឃើញ​អ្នក​នោះ​មានពរ​ហើយ!»

គោល​បំណង​របស់ដំណឹង​ល្អ​យ៉ូហាន​

30ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ធ្វើ​ទីសំគាល់​អស្ចារ្យ​ជាច្រើន​ទៀត​នៅ​មុខ​ពួក​សិស្ស​របស់​ព្រះអង្គ​ដែល​មិន​បាន​កត់ត្រា​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ​ទេ 31ប៉ុន្តែសេចក្ដី​ទាំងនេះ​បាន​ចែង​ទុក​មក​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា​បាន​ជឿ​ថា​ព្រះ​យេស៊ូ​ជា​ព្រះ​គ្រិស្ដ​ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​និង​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នករាល់គ្នា​មាន​ជីវិត​ក្នុង​ព្រះ​នាម​របស់​ព្រះអង្គ​ដោយសារ​ជំនឿ​នោះ។